8 снежні 1994 пры Свята-Мікалаеўскім храме пасяліліся першыя паслушнікі. Рашэннем Сінода Беларускага экзархата Маскоўскага Патрыярхата ад 21 сакавіка 1995 г. (часопіс N 30) заснаваны Свята-Нікольскі мужчынскі манастыр г. Гомеля, настаяцелем якога быў прызначаны архімандрыт Антоній (Кузняцоў). З гэтага часу пачало наладжвацца манаскае жыццё: быў арганізаваны братэрскі хор, прыходскае набажэнства паступова набыло рысы манастырскага.

Першапачаткова браты пражывала ў адзіным драўляным брацкіх корпусе, але ў 2000 годзе быў пабудаваны і асвечаны новы каменны корпус брацкіх келляў з вялікай трапезнай. У 2002 годзе на ахвяраванні вернікаў пабудавана надбрамная царква ў гонар святога вялебнага Дзіянісія Раданежскага. У тым жа годзе пачалася рэканструкцыя кляштара, якая прадугледжвае пашырэнне Нікольскага храма, рэстаўрацыю званіцы і будаўніцтва новага братняга корпуса. З 2002 года адкрыты падворак манастыра ў вёсцы Церуха ў гонар абраза Божай Маці «Смаленскі», у якім на сённяшні дзень дзейнічаюць 2 храма: драўляная царква ў гонар абраза Божай Маці «Смаленскі» і дамавы храм Свяціцеля Лаўрэнція Тураўскага. У 2004 годзе адбыліся ўрачыстасці, прысвечаныя 100-годдзю асвячэння Нікольскага храма. Пры манастыры арганізаваны бібліятэка і нядзельная школа для дзяцей і дарослых. У манастыры асабліва шануецца цудатворны Казельшчанскі абраз Божай Маці.

Галоўны храм манастыра - Свята-Мікалаеўскім храм, пачалі будаваць ў 1900 годзе, па блаславенні Іаана Кранштацкага на сродкі чыгуначнікаў. Пабудавалі яго на грошы служачых Палескай чыгункі. Сярод ахвярадаўцаў была княгіня Ірына Паскевіч-Эрыванская. Ў 1904 годзе царкву асвяцілі. У 1929 годзе царква была зачынена савецкімі ўладамі. Спачатку тут была кузня, потым навучальныя майстэрні. У гады Вялікай Айчыннай вайны храм зноў стаў дзеючым. Да 1990 года гэта была адзіная дзеючая праваслаўная царква ў горадзе.